Na ekranie

W 1973 roku  w melodramacie ,,Zazdrość i Medycyna” w reżyserii Janusza Majewskiego debiutuje Nowy Dom Zdrojowy i już na zawsze wpisuje się w historię kina.  Niezwykła i stylowa ekranizacja przedwojennej powieści Michała Choromańskiego urzeka i czaruje widza.  Arkady, Apteka pod Aniołem, tarasy Nowego Domu Zdrojowego tańczą w kadrach w takt muzyki Wojciecha Kilara i wiatru.

W DTS Ireneusz Pawlik interesująco opowiada dlaczego Janusz Majewski wybrał Krynicę jako plener filmu i cytuje wspomnienia z książki  „Ostatni klaps. Pamiętnik moich filmów” (2006)

„Podstawową wartością Krynicy był idealnie zachowany rezerwat modernistycznej architektury lat 30., to znaczy kompleks domu zdrojowego, szpitala (…) oraz wspaniały budynek Patrii, wybudowany w tych latach przez Jana Kiepurę (…). Cała ta nowoczesna tkanka doskonale harmonizowała z Krynicą starszą, z początku wieku, reprezentowaną przez takie obiekty jak stary dom zdrojowy czy stara pijalnia wód (…), ale też z osobliwymi budowlami, nadającymi miejscowości swoisty couleur locale, a mianowicie drewnianymi, monstrualnymi, dwu- i trzypiętrowymi domami, dawnymi pensjonatami czy hotelami z całym ich kipiącym zapleczem przybudówek, komórek i drewutni. Spacerując z Boruńskim po Krynicy, poczułem, że ta sceneria jest już kanwą takiego filmu, jaki chciałem zrobić”.

Akcja filmu toczy się w latach 30. ubiegłego wieku.  Widmar, w tej roli Michał Dmochowski  podejrzewa, że jego młoda żona Rebeka ma romans z doktorem Tamtenem, którego gra Andrzej Łapicki. Rozpoczyna śledztwo….. a finał jest zdumiewający.

Na ekranie gwiazdy: Włodzimierz Boruński jako krawiec Abraham Gold,  Ewa Krzyżewska – Rebeka.

W internetowej recenzji Sebastian Smoliński napisał: ,,Zazdrość i medycyna, pasja i waleriana, retro i melodramat oraz Andrzej Łapicki vs. Mariusz Dmochowski”. Więcej słów nie potrzeba.

Zapraszamy do NDZ i na seans filmowy.

Opracowała: Marzena Hamernik